Vandaag moesten we om 10.30 uur in het WKZ zijn. We hadden Délano en Daphne op tijd naar mijn schoonouders gebracht en waren er al om 10.00 uur. We kregen dezelfde kamer als waar we al 2 weken hadden doorgebracht. Gek, maar toch ook vertrouwd. We moesten wachten, want de PAC moest aangeprikt worden. Hier zijn meerdere personen voor nodig. Timo was weer volkomen hysterisch, echt bang voor het onbekende, de vorige keer was hij namelijk onder narcose aangeprikt. De verdovingspleister, die er van te voren opgeplakt was, had z'n werk goed gedaan. Timo voelde er nauwelijks iets van. Goed gedaan, ventje! Hij mocht een cadeautje uitzoeken en toen hij z'n keuze had gemaakt, zei hij met een snik dat die voor z'n zusje was. Echt té lief. Daarna werd hij aan de pomp gekoppeld en ging de Aspa erin. Deze liep er in een uurtje door en daarna nog een half uurtje spoelen. Tot slot hadden we ervoor gekozen om de PAC-naald te laten verwijderen, dat komt woensdag wel weer. Nu ik dit zo typ, vraag ik me af waar de tijd dan toch ingezeten heeft. We waren er om 10.00 uur en gingen om 15.00 uur weer weg?!
Timo heeft trouwens een nieuwe tic; hij wil steeds alleen maar soep eten. Dus papa en mama in het ziekenhuis op zoek naar soep. Waar vind je dat om 10.00 uur 's morgens?! Dus gestart met een bouillonnetje en later een kerrie-soepje bij de lunch.
Aan het einde van de middag hebben we nog even lekker op het veldje achter het huis van mijn schoonouders gespeeld. Timo vond het heerlijk.
Oh, en wat ons ook opviel; Timo loopt alsof z'n schoenen te klein zijn. Toen ik vroeg of hij pijn had, zei hij dat hij aan beide kanten, net boven z'n enkels, pijn heeft. Dat is inderdaad een bekende bijwerking van de chemo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten