Onder sedatie

Vanmorgen was Timo al om 5.30 uur wakker. Jeroen wilde hem weer terug in z'n bedje hebben, maar hij zat er zo verdrietig bij, dat Jeroen toch maar met hem naar beneden ging. Wat ook meewoog voor Jeroen was dat Timo deze ochtend een ruggenprik onder sedatie zou krijgen en dat hij zoveel uur nuchter moest zijn. Even ontbijten kon dus om deze tijd nog.

We brachten Daphne op tijd naar Ukkie. Ze was helemaal in tranen, waarschijnlijk toch een stukje verlatingsangst. Gelukkig hoorde ik later van Monique, haar juf, dat ze snel getroost was en de hele dag lekker gespeeld heeft. De juffen zijn zo lief voor haar, ze geniet zo, voor ons is dat altijd een hele geruststelling. We maken ons daar ook echt geen zorgen om.

We waren weer op tijd in Utrecht, Timo was de eerste op zaal. Vandaag lag hij bij 3 kindjes, waaronder Lisa. Lisa (3 jaar) heeft ook bij Ukkie gezeten en zij heeft ook ALL. Zij is inmiddels al 1,5 jaar onderweg en doet het erg goed. Ik vind het ook erg fijn om met Nathalie, haar moeder, te praten. We zijn echt lotgenoten, we begrijpen elkaars angst, verdriet en wanhoop.

Timo ging rond 9.45 uur onder sedatie. Jeroen mocht echt bij z'n hoofdje zitten en met hem praten, ik moest in een hoekje zitten. Verder waren er een Pedagogisch medewerker, twee verpleegsters (eentje om de NP te assisteren en eentje om Timo in een foetushouding te leggen en houden), een dokter die het middel toediende en Frans-Jan. Hij deed de ruggenprik.

Timo was een beetje aan het piepen en vond het zichtbaar spannend. Het spul werkte gelukkig snel en Timo werd al snel slap. Ik werd daar toch weer emotioneel van, het is zo'n rotgezicht om je kind zo te zien verslappen. Toen hij eenmaal in de foetushouding lag, kon Frans-Jan de ruggenprik toedienen. Gelukkig prikte hij in 1x raak. Daarna moesten er eerst 3 buisjes met hersenvocht afgenomen worden. Het klinkt misschien raar dat ze hersenvocht uit z'n rug halen, maar het hersenvocht zit in en om de hersenen en het ruggenmerg. Die buisjes lopen heel langzaam vol, elke 3 seconden een druppel. Dit vergde dus wel de nodige tijd en geduld, want er werden ongeveer 75 druppels afgenomen. Daarna werd de chemo toegediend, 3 spuiten vol. Om hoofdpijn te voorkomen moest Timo daarna 2 uur volkomen plat liggen. Hij had natuurlijk wel honger, dus de boterhammetjes met boterhamworst moest hij horizontaal nuttigen. Achteraf vroeg ik hem of het hem was mee- of tegengevallen. Hij zei dat het hem was meegevallen. De kanjer!

Daarna kreeg hij de daunorubicin toegediend, inlooptijd een uur. En tot slot de vincristine, deze heeft Frans-Jan weer toegediend i.v.m. met de mogelijke bijwerkingen. Gelukkig ging het goed. Uiteindelijk konden we om 13.45 uur het WKZ weer verlaten, sneller dan verwacht. In de auto was Timo zo moe, dat hij in slaap viel. Logisch na zo'n ochtend, waarin hij weer volgepompt was met gif.

Op een gegeven moment kwamen trouwens ook nog 2 CliniClowns. Zoals je op de foto kunt zien, moest Timo hier niks van weten. Ze hebben Timo dus ook 'met rust gelaten'. Timo heeft op afstand kunnen bekijken, wat die gekke clowns kwamen doen. Hij vond het schijnbaar toch wel wat, want later zei hij; "ik vind het wel jammer dat Stip weg is". Het ijs lijkt dus gebroken.