Mooi gedicht

We moesten om 10.00 uur in het WKZ zijn. Eerst Daphne bij Ukkie gedropt, Délano was uit logeren, en toen naar Utrecht. We waren ruim op tijd, heerlijk weer geen file gehad. Timo moest eerst aangeprikt worden en dit deed hij echt perfect. Een half uurtje voor het aanprikken kreeg hij een emla-pleister op z'n PAC geplakt, dus toen het zover was, was z'n huidje verdoofd. Hij was met de PM'er een boekje aan het lezen en gaf geen kik.

Allereerst werd er bloed afgenomen en daarna kon de Aspa erdoor; doorlooptijd een uur. Daarna een half uurtje spoelen. Daarna de Dauno erdoor, ook doorlooptijd van een uur. Tot slot werd er besloten om de PAC-naald weer te verwijderen, zodat hij dit weekend lekker kan badderen en douchen. Net voor het afkoppelen, dat ook weer helemaal goed ging, werd de Vincristine ingespoten. Dus om 15.00 uur konden we weer lekker huiswaarts.

De uitslagen waren erg goed:
Hb 6.1
Trombo's 370
Leuko's 6.2
Neutro's 1.89
CRP (bacteriële infectiewaarde) <2
Natrium 133
Eerst het goede nieuws; er zijn geen zichtbare blasten te zien in z'n hersenvocht. De natrium was iets te laag, niet zorgwekkend, maar ze wilden weten of Timo niet teveel natrium uitplast, dus er moest een plasje worden opgevangen. Hij plaste inderdaad wel natrium uit, maar er hoefde geen directe actie op ondernomen te worden.
De kenner zal zien, dat de waardes nog steeds stijgen. Ze vermoeden dat dat komt, doordat er een infectie o.i.d. sluimert, die overigens nog niet zichtbaar is. En de waardes zouden dan stijgen, omdat zijn witte bloedcellen zich opmaken om de strijd aan te gaan. Dat vinden wij positief nieuws, zijn lichaam vecht. Timo vecht! We vonden wel dat Armanda een soort van twijfel in haar stem had, dus we zullen binnenkort aan de arts vragen, hoe het nu precies zit. We hebben zelf bedacht dat ze misschien juist willen dat zijn weerstand helemaal afgebroken wordt, maar goed, dat is onze eigen gok. To be continued.
Gezien de vele stoppeltjes op z'n kussen, weten we nu zeker dat z'n haartjes aan het uitvallen zijn. Hij wrijft ook veel in z'n ogen, dus we zijn bang dat z'n wimpertjes er ook aan moeten geloven.

Vandaag kreeg ik weer een bijzonder gedicht van Marit. Een gedicht dat zij voor mij persoonlijk heeft geschreven. Ik ben er van overtuigd dat zij een kijkje in mijn diepste ziel heeft genomen. Zodra ik het las, raakte het mij diep en liepen de tranen me over mijn wangen. Later heb ik het gedicht aan mijn dinnie Jeannine gemaild, die mij kort daarop opbelde. Het was een heel bijzonder en emotioneel gesprek. We waren al goede vriendinnen, maar onze situatie heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht. Ze is zo waardevol voor mij. Dank, lieve Nien, ik hou van je. Maar goed, ik wil het gedicht graag met jullie delen.

Voor Louise

Jij hier

zij allen daar

jij achter glas

je ziet iedereen

je hoort iedereen

maar jij hoort er niet bij

want zij kennen jouw wereld niet

en jij woont niet meer in die van hen

Het is eenzaam op die plek

en onrust jaagt je op

je kunt niet meer terug naar je oude plek

en de plek waar je naartoe loopt

ligt op de verkeerde route

stilstaan kan ook niet

want dan zou de angst

het kunnen winnen van de hoop

Bestaat de God

waar je zoveel over hebt gehoord

of ken je die alleen van horen zeggen

een God, omkleed met steeds dezelfde woorden

En als Hij al bestaat

waar is hij dan

in heel dit grote kwaad

Je vindt Hem niet in harde muziek

of onder grote groepen mensen

niet is uitgesleten gebeden

of heilige woorden

Maar sssttt…luister…

want

Je vindt Hem

in de stilte

in de stilte van je hart

als je je angst durft weg te geven

en het vertrouwen voorrang geeft

hij komt nooit zoals je verwacht

maar in jouw zwartste nacht

voel je een zachte energie

meer is het niet

een teder stil gevoel

maar met een ongekende kracht

het is een één op één gesprek

alleen jij zult het verstaan

en dan

alleen pas dan

weet je dat je niet alleen

verder hoeft te gaan

Want

Hij zal altijd naast je staan

Marit