Groene kraal dag

Timo doet het nog steeds erg goed. Hij is energiek, heeft babbels, maar ook z'n waardes zijn nog hoog:

Hb 5.6

Trombo's 134

Leuko's 1.7

Neutro's 1.53

Wij vonden deze waardes nog zo hoog, dat we Martine even aan de jas hebben getrokken. Zij verzekerde ons dat hij echt nog wel 'onderuit' zal gaan. Waarschijnlijk heeft hij nog veel cellen in z'n beenmerg, die eerst nog z'n bloed in gaan.

Maar goed, de groene (slechte dag) kraal. Vanmiddag moest Timo weer de befaamde Asparaginase krijgen. Omdat hij hier de laatste paar keer goed op had gereageerd, maakte ik me hier nu gen zorgen om. Het werd aangehangen en hij ging lekker knutselen met Amy. Ik ging naar beneden, even wat eten. Na een half uur werd ik door Giraf gebeld; Timo moest overgeven en vroeg naar mij. Toen ik boven kwam, lag hij op z'n buik boven een spuugbakje. Er stonden drie zusters in de kamer. Timo was schijnbaar boos geworden en had heftige buikpijn gekregen en moest dus overgeven. Ik keek naar hem en zei: "hij slaapt". Hij was helemaal grauw om z'n snoet en wilde z'n ogen niet open doen. We hebben hem op z'n rug gelegd. Z'n temperatuur was goed, z'n bloeddruk ook. Gelukkig. Een arts kwam kijken. Hij vertelde dat het waarschijnlijk een reactie was op de Aspa. Ik heb hem toen laten slapen. Later vertelde een zuster wat er gebeurd was. Hij was aan het knutselen met Amy. Hij was druk aan het knippen, toen een heftige buikpijn hem overviel. Daar schrok hij zo van, dat hij boos werd en de schaar in z'n buik drukte. Daar schrok Amy weer van en die riep de zusters erbij. Toen moest hij heel erg overgeven en toen kwam ik. Uiteindelijk heeft Timo bijna 3 uur geslapen, helemaal aan de lat. Gelukkig kreeg hij in z'n slaap z'n eigen kleur weer terug.

Toen hij weer wakker was, had hij alleen nog een beetje opgezwollen ogen. We gingen lekker spelen en even papa bellen. Die was ook ongerust en wilde hem graag even zien. Tijdens dat gesprek zei Timo: "ik ben gewoon boos op alle zusters! Ik moet steeds dingen en ik wil dat niet!" Hij verwoordde wat wij al wisten, maar om hem dat te horen zeggen. Ik werd er echt verdrietig van. Als ik aan Timo denk, denk ik aan een puppy, die constant kort aangelijnd moet zitten. Dat hoort gewoon niet.

's Avonds moest de pleister van z'n PICC-lijn vervangen worden. Ik hoorde een oudere zuster tegen de zuster van Timo zeggen: "durf je het?" Toen heb ik ingegrepen. Nu Timo zich zo tegen alles en iedereen verzet, gaat zij dit niet op hem oefenen. Gewoon een ervaren verpleegkundige, die het zo snel mogelijk doet. En dat was maar goed ook. Timo was zó ontzettend boos; hij schopte, schreeuwde, huilde, zweette. Hartverscheurend! En toen alles eenmaal vervangen was, moest hij ook nog de oogdruppels.

Dus toen heb ik gezegd, dat hij vandaag echt een groene kraal 'verdiend' heeft. Wat een rotdag. En nu ligt hij weer te slapen. Wel heel onrustig. Dat belooft niet veel goeds voor vannacht.