Antibiotica

Na een goede nacht, werd Timo vanmorgen met hoge koorts (39.2°C), al spugend, wakker. Hij wilde blijven liggen om te slapen, maar werd regelmatig wakker om te spugen. Zo is de regel dat je medicatie, die binnen een half uur wordt uitgespuugd, opnieuw moet geven. Om die reden heb ik bijvoorbeeld de Prednison drie keer over opnieuw gegeven. Hij hield echt niks binnen. Ik voelde het al aankomen, naar huis gaan was van de baan.

's Middags heeft Timo een nieuw infuus aangeprikt gekregen. Hij wilde dit echt niet. Op een gegeven moment zei hij: "ah toe, geef me nog een kans, alsjeblieft, alsjeblieft". Met z'n handjes gevouwen. Hartverscheurend en aandoenlijk tegelijk. We hebben hem uitgelegd, dat hij er zelf niks aan kan doen. Dat zijn buikje niks binnenhoudt en dat hij het vocht echt nodig heeft. Het prikken ging goed, ook al lukte het pas de tweede keer. Ik ben dan zo trots op Timo!

Even voor de duidelijkheid. We liggen nu voor twee dingen in het ziekenhuis. Ten eerste vanwege de buikgriep. Dit virus moet hij zelf oplossen, hij kan hier geen medicijnen voor krijgen. Door het vocht via z'n infuusje wordt uitdroging voorkomen en kan zijn maag bijkomen.

Daarnaast heeft hij nog erg last van de gordelroos. Het werkt toch iets anders dan bij waterpokken. De blaasjes van de gordelroos zijn inmiddels helemaal ingedroogd, maar op de plaatsen waar het zit, heeft hij nu veel wondjes. Het jeukt heel erg en af en toe gilt hij het ineens uit van de pijn. Die pijn houdt een minuutje aan en daarna gaat het weer. Schijnt typisch gordelroos te zijn. Dat kan nog pijn doen, terwijl je helemaal niks meer ziet.

Rond 15.00 uur kwam een Infectioloog even naar de wondjes van Timo kijken. Daarna heeft hij met de zaalarts en een hematoloog om de tafel gezeten en dossier 'Timo' nog eens uitvoerig besproken. De CRP (ontstekingswaarde) zakt (van 120 naar 108 naar 106), maar ze vinden dat dat niet snel genoeg gaat. Daarnaast vragen ze zich af, waar die koorts toch steeds vandaan komt. Ze vinden dat niet helemaal passen bij het Adenovirus (buikgriep). Toen hebben ze de bloed- en poepkweekhistorie van Timo erbij gepakt en ze hebben gekeken naar de diverse Antibiotica's, die Timo heeft gehad in het verleden en de gevoeligheid van zijn bacteriën op die Antibiotica's. Snap jij het nog?! Om een lang verhaal kort te maken; Ze gaan met een antibiotica starten, die goed werkt bij Timo. De arts verwacht dat hiermee, met drie dagen, het CRP goed gezakt moet zijn, de wondjes mooi zullen genezen en de koorts wegblijft. We blijven hier dus sowieso nog tot en met maandag, maar het kan zijn dat de Antibiotica een week gegeven moet worden. Ze verwachten dat niet, omdat het geen actieve bacterie betreft, maar een opkomende bacterie. Of zoiets. De Antibiotica doet dan waarschijnlijk sneller z'n werk.

Al vrij snel heb ik toen besloten om zeker nog een nachtje te blijven. Jeroen heeft net 40 uur gewerkt, dan vind ik niet dat hij hier ook nog eens gelijk een weekend moet zitten. Hij gaat vannacht dus lekker thuis slapen, morgen hopelijk een beetje uitslapen en dan daarna mij een nachtje aflossen. Ik voel me nog best goed, dus geen probleem.

Timo knapte trouwens in de middag op. De koorts trok weer weg en hij wilde gelijk weer aan de chips. Vanavond wilde hij ook weer heel graag een frikandel. Met mayonaise.

We zijn trouwens ook weer verhuisd. We liggen nu weer op Giraf. Het virus schijnt goed onder controle te zijn, al zijn de hygiënemaatregelen voorlopig nog heel streng. Omdat wij nu toch nog moeten blijven, wilden ze ons voor het weekend nog op Giraf hebben. Hier is een hematoloog op de afdeling, dus dan hoeft het niet over vijf hoofden, voordat er iets beslist moet worden. Ik vind het goed. En het gekke is; ik liep de kamer op en het voelde als thuiskomen. Vreemde gewaarwording.


KANJER!!