In bad

Allereerst wil ik zeggen, dat ik geraakt ben door de betrokkenheid en medeleven van iedereen. Mijn statistieken geven tussen de 1700 en 2400 hits per dag aan. Soms denk ik "iedereen zal inmiddels wel Timo- of ellende-moe zijn", maar het tegenovergestelde blijkt waar. En dat raakt mij. De algehele bezorgdheid om ons kleine mannetje voelt heel warm. Dank daarvoor!

Vanmorgen werd Timo wakker rond 7.30 uur en dat is toch 1,5 uur later dan normaal. Toen we eenmaal op gang waren gekomen, hadden we het met de verpleegkundige over douchen, maar daar had Timo echt geen zin in. Zij stelde toen voor om in bad te gaan, want die hebben ze hier op de afdeling. Nou, dat leek Timo wel wat. Zijn ogen begonnen te glimmen.

Eenmaal in bad vond Timo het wel lekker, maar hij was ontzettend moe. Ook had hij enorm jeuk aan de plekjes van de gordelroos. Die zijn inmiddels ingedroogd en aan het genezen en doen af en toe pijn en jeuken de hele dag. Hij wilde eigenlijk gewoon graag weer slapen.

Terug op de kamer heb ik hem lekker in bed gelegd en is hij weer in slaap gevallen. De verpleegkundige gaf aan dat we alleen nog even bloed hoefden te prikken, en als alles goed was, we daarna naar huis konden.

Rond 13.00 uur gingen we richting het lab. Bloedprikken ging prima en daarna maar wachten. Timo z'n infuus was inmiddels gesneuveld en eruit gehaald. Dus een verpleegkundige zei: "Zonder infuus, wat doe je nog hier dan. Kunnen jullie net zo goed thuis zijn". Ik was dus hoopvol gestemd en heb toen alle spullen ingepakt. Stom stom stom. Ik was nog maar net klaar, toen de arts binnen kwam. Hij zei: "de CRP (ontstekingswaarde) is gehalveerd, nu nog 120, dus jullie kunnen naar huis. Morgen wil ik nog een keer bloed afnemen en als de CRP weer gedaald is, kunnen jullie gaan". I was not amused, kan ik je zeggen. Toen hij weg was, heb ik eerst een potje hard van me af zitten janken. Ik wil naar huis!

Rond het avondeten gaf Timo aan, dat hij wel zin had in een wit bolletje met een frikandel en mayonaise. Tja, dan ga je dat dus regelen. Hij begon er veel te snel aan, dus na een paar happen moest hij spugen. Maar toen hij klaar was met spugen, ging hij weer rustig verder met z'n broodje. Blijft geinig. 

Vanavond kwam mijn vriendin Jantine op de koffie. Dat was fijn. Ik had echt behoefte aan een luisterend oor en een knuffel.

Ik hoop dat we nu een rustige nacht tegemoet gaan. Zonder piepende pompen. Zonder diarree-luiers. Gewoon lekker slapen.