dinsdag 8 mei 2012

Diarree

Maandagmorgen heb ik met het WKZ gebeld om mijn zorgen met de arts te delen. Helaas was hij toen nog niet beschikbaar. Ik zou teruggebeld worden. Met het spugen en de diarree in mijn achterhoofd, ben ik toen als een dolle gaan poetsen en wassen. Ik zag het namelijk al weer gebeuren, dat we naar het WKZ zouden moeten. Om 13.30 uur werd ik door de arts gebeld. In overleg is er besloten dat we gewoon thuis konden blijven, maar dat we wel moesten zorgen dat Timo niet zou uitdrogen. Timo had die ochtend namelijk bijna niet geplast. Dus hij moest veel drinken.
Ik heb hem gevraagd of de uitslag van het chimerisme al bekend was. En daar kwam het mooie nieuws; Timo is niet terug te vinden in het bloed. Beter nieuws hadden we niet kunnen krijgen! Ik moet er wel bij zeggen, dat Timo z'n cellen wel terug kunnen komen. Maar wij zijn echt dolgelukkig. Wat een last valt er dan van je schouders. Om het te vieren, heb ik een lekkere kwarktaart gemaakt. Timo vond het wel leuk en lekker om de beslagkom uit te likken. Wat wordt hij trouwens weer blond, hè!


Rond een uur of vier ging het ineens weer bergafwaarts met Timo. Hij begon weer veel te spugen en had een paar keer flink diarree. Ook had hij het erg koud. Hij is in ons bed gaan liggen, want dat vindt hij fijn. Tv-tje erbij.
Toen Jeroen thuis kwam, een uurtje of zeven, had Timo het nog steeds heel koud en moest nog steeds veel spugen. Zijn temperatuur, met de oorthermometer, was 38.3°C. Echt alles in mijn lijf schreeuwde; "ik wil niet naar het WKZ!" Om definitief te besluiten of we wel of niet met het WKZ gingen bellen, besloten we hem te tempen met een billentemp. Dat was schrikken; 40.5°C. Dan is het geen keuze meer. We hebben met het WKZ gebeld, de tassen ingepakt en ik ben met Timo naar het WKZ gereden. Heb eerlijk gezegd wel een paar beste tranen gelaten, hoor. Ik voelde zo veel weerstand.

Op Giraf heerst een virus, waardoor er geen nieuwe patiënten worden toegelaten op de afdeling. Of je moet net dat virus hebben. Om die reden werden we opgevangen op Eekhoorn. Tja, dan zijn de lijnen gelijk een stuk langer. Pas om 22.30 uur kwam er een arts kijken en rond 23.15 uur werd het infuusje geprikt. Timo was inmiddels gesloopt. Ondanks dat, werkte hij heel goed mee. Ben zo trots op hem.
Doordat we toch nog vrij onverwachts vertrokken, hadden we de avondmedicatie niet gegeven en ook niet meegenomen. Veel van die medicijnen worden niet gegeven op Eekhoorn, dus die moesten geregeld worden op Giraf. Om een kort verhaal lang te maken, rond 1.00 uur kon ik Timo z'n medicijnen geven. Via z'n sonde, dus hij kon gelukkig wel doorslapen.
Timo heeft helaas de gewoonte om 's nachts te poepen. dus vannacht heb ik zeker 4 flinke diarree-luiers kunnen verschonen. Daarnaast had hij rond 2.30 uur weer flinke koorts, weer 40.5°C, dus kwam de dienstdoende arts kijken bij Timo. Omdat Timo geen uitdrogingsverschijnselen had, is er besloten om geen stappen te ondernemen, behalve een Paracetamolletje. Kortom, echt een rotnacht met veel te weinig slaap.
Vanmorgen maakte Timo me om 8.00 uur weer wakker met een enorm volle diarree-luier. De dag was weer begonnen. Vandaag is er een hartecho gemaakt. Voornamelijk omdat wij ons zorgen maakten of Timo niet weer vocht rond z'n hartje had. Gelukkig bleek alles met zijn hartje goed te zijn.
Timo heeft de hele dag niet gespuugd en nauwelijks gepoept. Probleem was dat hij ook absoluut niet plast. Pas in de middag kwam er eindelijk een plasje. Deze is in een potje opgestuurd naar het lab. 's Middags, rond 16.00 uur, viel Timo in slaap. Ik ben zelf ook even gaan dommelen. Rond 17.30 uur werd Timo wakker met een drijfnat bed. Hij had behoorlijk geplast. Wel een zooitje, maar dat maakt niet uit. Ik heb Timo toen lekker onder de douche gezet en met een schone pyjama weer in een lekker fris bed gelegd.
Kortom, het gaat al beter met Timo. Het toedienen van vocht via een infuus lijkt hem goed te doen. Er zijn diverse kweekjes afgenomen en het is nu een kwestie van afwachten wat daar uit komt.

3 opmerkingen:

  1. Heel veel sterkte weer beterschap voor Timo. En duimen om snel naar huis te mogen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sjonge jonge wat een ellende weer. Het houdt niet op.En dat moet nu toch eens echt gebeuren. Ik herken heel je gevoel van het lichaam dat schreeuwt niet weer naar het ziekenhuis te moeten. Dat hadden wij ook zo vaak. Maar er komt een eind aan al is de weg soms heel erg lang.
    Hopelijk zet het opknappen van Timo nu weer door en zijn jullie heel snel thuis!

    X Diane

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoop dat er niets uit de kweekjes komt en dat jullie weer snel naar huis kunnen. xx

    BeantwoordenVerwijderen