donderdag 11 augustus 2011

Nog steeds niet

Vanmorgen ben ik, samen met Timo en Délano, naar het WKZ gegaan. Délano wilde ook wel eens zien hoe het allemaal gaat. Op Pauw was het vandaag erg chaotisch. Timo moest eerst naar het lab om bloed te prikken, daarna moesten we een klein uurtje wachten op de uitslagen.
De uitslagen vielen erg tegen:
Hb 5.4
Trombo's 21
Leuko's 1.4
Neutro's 0.18
CRP <2
Zoals te zien, zijn alle waardes lager geworden in de afgelopen dagen. Zijn trombo's waren wel iets gestegen, maar 21 is helaas nog steeds niet genoeg om te starten met de ARA-C, deze moeten echt minimaal 30 zijn. Balen. We moeten nu dus maandag terug komen om te kijken of z'n waardes zijn gestegen en dit betekent dat alles een week wordt opgeschoven.
Sinds gisteren heeft Timo weer veel petechiën op z'n buik en z'n rug, veroorzaakt door het tekort aan rode bloedcellen. Na overleg met Martine en Armanda, is ervoor gekozen om geen transfusie te geven, zolang hij geen heftige bloedingen heeft. We moeten hem gewoon goed in de gaten blijven houden.

Voordat we naar huis gingen, zijn we nog naar Giraf gegaan. We waren daar, omdat we een cadeau hadden voor Gaby, de lievelingsverpleegster van Timo. Gaby gaat weer aan de studie en zal in het AZU, op de afdeling neurochirurgie, gaan werken. We hebben voor haar een studie-survivalpakket gemaakt. Het maken was voor mij een heerlijke therapeutische bezigheid. Het was in ieder geval een groot succes, Gaby vond het super.


Het was wel een nare week op Giraf, want in één week tijd zijn er twee kinderen overleden. Ik ben dan 'blij' dat wij gewoon thuis zijn. Het is erg lastig om niet gelijk aan mijn eigen kindje te denken. Wij voelen in ieder geval erg mee met de ouders van Milou* en Saskia*.

5 opmerkingen:

  1. gatsiedatsie, dit is weer geen fijn bericht.
    hopen maar dat het maandag allemaal beter is en hij kan beginnen!
    in gedachten bij jullie
    lieve groet marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hè wat moeilijk weer voor jullie.. De zorg om Timo, je hele gezin en dan ook het verdriet van andere lotgenoten en hun ouders.. Er komt zo enorm veel op jullie schouders terecht.. Houd moed hoor! ik denk aan jullie!! Dikke knuffel voor jullie allemaal xxx wil.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach, lieverd toch! Getsie......
    Weer een week verder... Maar je beschrijft het mooi, hoe naar ook. De thuisreis had met al het verdriet op de afdeling wel een andere lading. Wat ligt verdriet en blijdschap toch vreemd dicht bij elkaar.....

    Knuf
    Tines S. Uit kippendorp

    BeantwoordenVerwijderen
  4. hai meid

    jeetje..ben er even stil van.

    liefs Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  5. he bah...heel veel sterkte!!!liefs, Monique Kleinlooh-Kraayenhof

    BeantwoordenVerwijderen