Vandaag is het vaderdag. Jeroen sliep in het RMD en toen hij z´n kamer uitging, lag er een vaderdagcadeautje (lekkere douchegel) namens het RMD voor de deur. Erg lief! Timo had knutselspullen gekregen via Carolien (PM'er) en gisteren heeft hij met tante Miranda een vaderdagcadeautje gemaakt. Jeroen wist van niks, dus toen hij een lekker ontbijtje en een cadeautje kreeg van Timo, was hij erg ontroerd.
Rond de lunch kwam Hester, dinnie, om mij op te halen. Vandaag ging ik naar Apeldoorn. We moesten dinsdag zo halsoverkop vertrekken en het huis was zo'n bende, dat voelde niet goed. Ik wilde gewoon erg graag even opruimen thuis. Hester had aangeboden mij te komen halen en terug te brengen, ik heb haar aanbod dankbaar geaccepteerd.
Het was wel heel erg gek om uit het WKZ weg te gaan. Hester heeft mij bij Ukkie afgezet, daar stond mijn auto namelijk nog. Zij moest toen even naar huis, ik ben toen alleen naar ons huis gegaan. Dat was toch wel erg fijn! Ik had verwacht dat ik volledig hysterisch zou raken, maar ik had mezelf goed onder controle. Ben gelijk aan het wassen en opruimen geslagen, echt als een wilde door het huis! Fijn, gek, apart, bijzonder, verdrietig, vertrouwd; alle emoties heb ik gevoeld. Na anderhalf uur kwam Hester en ietsje later kwam Marieke (nog een dinnie) ook nog even langs. Toen alles naar mijn tevredenheid was opgeruimd, moesten Hester en ik nog even boodschapjes doen. Daar kwam ik de mama van Dani tegen. Samen hebben we uitgebreid staan janken in de Plus. Heel bijzonder en fijn!
Tot slot gingen we langs het huis van mijn ouders om een jas van Délano te brengen. Daar werd op dat moment de verjaardag van Kim gevierd. Het was mijn bedoeling om de jas snel af te geven, maar dat ging niet. Daphne liep namelijk ook mee naar buiten en zag mij; "mama, mamaaaaaaa, mamaaaaaa!" Wat was het fijn om haar te zien en dat gevoel was geheel wederzijds.
Binnen was de verjaardag in volle gang. Ik werd emotioneel bij het zien van alle mensen, dat heb ik trouwens steeds als ik mensen (voor het eerst) zie. Toen ik de tuin in liep, zag ik ook bekenden, ik groette hen en was nog steeds in tranen. Maar voor mijn gevoel, liet iedereen mij daar gewoon staan. Niemand zei iets. Dat was zo'n ongelofelijk rotmoment. Al snel gingen we weer weg, ik wilde lekker terug naar mijn vertrouwde coconnetje.
In de auto heb ik veel nagepraat met Hester over dit bezoekje. Het maakte me zo verdrietig, ik voelde me zo alleen en verlaten. Uiteindelijk hebben we het wel kunnen verklaren; de mensen die buiten zaten, leven heel erg met ons mee. Ik wist zeker dat zij er ook verdriet van hebben dat Timootje dit moet doorstaan. Waarschijnlijk hebben ze die middag ook regelmatig over ons gesproken. Maar mijn aanwezigheid heeft ze vermoedelijk overvallen. En daar waren niet alleen mijn emoties, maar ook hun emoties en iedereen gaat daar anders mee om. De ene knuffelt je plat, de ander weet het gewoon niet. En dat snap ik. Het was in ieder geval wel heel erg fijn om Daphne te zien. Het was zo anders dan gisteren; ze was lief, knuffelig, blij, relaxt. En terwijl zij lekker zat te eten, kon ik moeiteloos gaan.
Timootje mag elke morgen een bestellijst invullen met wat hij die avond wil eten. Die ochtend stonden er gehaktballen op het menu. Hier heeft hij dan ook de hele dag om gevraagd. Dolgelukkig was hij toen ze eindelijk doorkwamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten