Vanmorgen moest Timo naar de oogarts. Al jaren kwam hij net wel, net niet door de oogtest bij het consultatiebureau. Tijdens een gesprek met onze arts Martine, zei ze dat de cellen in z'n hersenen zouden kunnen zitten. Gevolg; epilepsie, loopproblemen, slecht zicht. Mijn alarmbellen gingen rinkelen, dus om e.e.a. uit te sluiten, werden we (met spoed) naar de oogarts gestuurd. Na onderzoek is gebleken dat z'n netvlies er keurig uitziet, maar hij moet wel een brilletje. Gek genoeg is dat dan toch goed nieuws.
Tijdens de lunch kwam er een verhalenvertelster. Terwijl Timo z'n broodje opsmikkelde, heeft zij een mooi verhaal verteld. Timo zei geen woord, maar volgens mij vond hij het prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten