Haha, 1 april

Hoewel de Foscarnet en de fosfaat gestopt zijn, heeft Timo nog steeds veel buikpijn en is hij de hele dag misselijk. Hij heeft al dagen niks gegeten, voeding komt binnen via z'n sonde. Wij hebben het idee, dat hij een overkill aan medicijnen heeft en dat onderwerp gaan we morgen zeker neerleggen bij de arts.

Timo z'n buik is enorm opgezet, we vermoeden dat er veel lucht in zit. De verpleegkundige wilde hem een 'schoorsteentje' geven (rubber buisje dat via de anus in de darm wordt ingebracht, waardoor darmgassen kunnen ontsnappen), maar nog voor ze begonnen was, verzette Timo zich al met alles wat hij in zich had. Dat ging dus niet gebeuren.

Timo had vannacht nauwelijks geslapen en was extra moe door het schoorsteen-verhaal, dus 's middags heeft hij twee uurtjes geslapen. Toen Délano en ik kwamen, hebben we Timo wakker gemaakt. Het is elke keer echt even schrikken als ik Timo weer zie. Z'n ogen zijn enorm opgezwollen, met onder z'n ogen van die grote 'opa-wallen'. Zijn huis is gevlekt en de donkere haartjes groeien met de dag.

De verpleegkundige vond het wel een goed idee, als we even naar buiten zouden gaan. Door lichaamsbeweging worden ook zijn darmen wat gestimuleerd. Maar dat hadden we echt onderschat. Timo ligt nu al 2,5 week in bed, daarvoor was hij thuis ook al niet actief, en in de periode van de SCT lag hij ook veel op bed. Daar komt nog bij, dat hij heel erg pijn aan z'n botten heeft, dus het loopje van de kamer naar de lift was al teveel. Gelukkig staan daar rolstoelen, dus we hebben wel lekker zuurstof opgesnoven, maar geen echte lichaamsbeweging gehad. Ik heb al aangegeven dat het goed is, als morgen de fysiotherapeut maar eens komt kijken.

En dan was het vandaag 1 april. Timo had voor het weekend al de nodige voorbereidingen met Carolien getroffen. Ze hebben van ontbijtkoek een drol gemaakt, hij kreeg (pedagogisch volkomen onverantwoord) een nep-sigaretje en ze hadden een boeketje nepbloemen gemaakt, met daarin een slangetje en een spuitje, zodat hij iedereen, die maar wilde ruiken, nat kon spuiten. De verpleging hield elkaar ook voor de gek. De nachtverpleging had het wel heel bont gemaakt; ze hadden echte goudvissen in een infuusfles gestopt en deze via de pomp laten lopen (niet in een kind zelf hoor, maar wel bij een kind aan het bed). Daarnaast hadden ze verschillende infuuspompen op verschillende plekken boven de plafondplaten verstopt. Elke tien minuten ging er wel ergens een pomp af. Toen Timo en ik naar buiten gingen, liep hij daar met z'n sigaretje; "ik ga even roken, hoor!" Bijdehandje.

Timo speelt ook het nieuwste Angry Birds-spel. In de ruimte speelt zich dat af. Schijnbaar moet je (of kan je?!) daar vogels voor kopen; 20 vogels voor € 0,99. Van papa had hij dat ook al eens mogen kopen en hij had ze écht nodig(?!) Dus oké, hij mocht er van mij ook 20 kopen. Ik moet daar een wachtwoord voor invoeren en in de loop van de week wordt dat dan van onze creditcard afgeschreven. Maar opeens zegt Timo: "ik heb even nog wat vogels gekocht". Kijk ik op het scherm, heeft hij 2280 vogels gekocht. WAT?! Schijnbaar blijft mijn wachtwoord er nog in staan. We hebben uitgerekend, dat hij voor zo'n € 50,00 aan vogels heeft besteld. Zijn ondeugende, blije ogen deden mij hart smelten, maar ik vond het echt NIET grappig.

En tot slot had hij vanavond nog een grappige quote. De verpleegkundige had een bril op, zo eentje zonder montuur. Timo keek haar aan en zei: "waarom heb jij geen glaasleuningen?!"