Goed nieuws!

Donderdag zijn Timo en Jeroen weer naar de poli geweest. Timo z'n waardes waren nog steeds stabiel en dus mag de Prednison afgebouwd worden naar 17,5mg om de dag. We merken nu al dat de Prednison verlaagd is. Timo z'n koppie wordt al steeds minder bol.

En toen kwam de arts met het nieuws, waar we al zeker een jaar op wachten; Timo mag weer naar school! Om te beginnen met 3x per week 2 uurtjes per dag. Wat een ongelofelijke mijlpaal. Hoe meer ik het besefte, hoe harder ik moest huilen. Maar dan wel met tranen van geluk, want wat zijn we van ver gekomen.

Toen Timo net ziek bleek, had hij een overlevingskans van 30%. Eerst sloeg de Prednison niet aan en kwam hij in de High Risk-groep terecht. Ondanks de zware High Risk-chemo bleef de leukemie in z'n bloed en dus moest hij een stamceltransplantatie ondergaan. De SCT verliep wel heel voorspoedig, maar de vier maanden daarna waren zwaarder dan de negen maanden ervoor. Die blaaswandontsteking, wekenlang elke 5 minuten bloed plassen, de gordelroos bij z'n billen en op z'n voet, een liter vocht rond z'n hart en longen. Pfff, de rillingen lopen nog over m'n lijf, als ik aan die tijd terug denk. En toen hij alle virussen eindelijk uit z'n lijf gewerkt had, en school in zicht was, kreeg hij transplantatieziekte, waarvoor hij nu al zo'n 9 maanden aan de Prednison is.

Dankbaarheid, dat is wat we voelen, nu we groen licht hebben gekregen van de arts. Het voelt zelfs een beetje onwerkelijk. Naar school; zo gewoon, maar voor onze kleine man zo bijzonder! En de echte kers op de taart, is dat Timo maandag 6 jaar wordt, en hij dan dus IN de klas z'n feestje mag vieren. Tissues mee voor mama!